شیرین بلا

...

تقدیم دوست کردم، هفتاد ماهپاره تنها به روی دستم، مانده است، یک ستاره با دست‌های بسته، خوانَد قنوت ایثار با چشم نیم بازش، بر من کند نظاره   شیران کارزارم، رفتند از کنارم باشد همه سپاهم این طفل شیرخواره نه اشک تا بگرید، نه شیر تا بنوشد نه نور یک نگاهش، نه تاب یک اشاره دوش از عطش نخفته، با دوست راز گفته ...

بچه ام همش مدل دار می خوابه ...

من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی شعر چشمان تو را می خوانم   چشم تو چشمه شوق چشم تو ژرفترین راز وجود   ...

این پسر خوشگه که دست راسته آریای عزیز منه و اون تپلی چشم گرد ایلیاست ...

...